گفت:که چیه؟هی جانباز جانباز شهید شهید!

میخواستن نرن !کسی مجبورشون نکرده بود که!

گفتم:چرا اتفاقا!مجبورشون میکرد!

گفت کی؟

گفتم :همونی که تونداریش!

گفت:من ندارم ؟!چی رو ؟...

خيلي‌ها تلاش كردند ماهيت انقلاب اسلامي و هويت ملت ايران در پديداري عظيم‌ترين جنبش الهي – انساني قرن اخير را وارونه جلوه دهند و با دستكاري در تاريخ ، يك شناسنامه جعلي براي آن بنويسند.اما نتوانستند، اين عجز نه به دليل عدم توانايي آنها در تحريف تاريخ، بلكه به علت توانايي شهدا و فداكاران انقلاب  در مقابله بااين پديده زشت و منحط بود. كساني كه خالق اين انقلاب بودند با نوشتن وصيت نامه و درج خلاصه آن در سنگ نوشته قبر خود ، تاريخ انقلاب را از خطر تحريف نجات دادند.

«امروز زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست»این سخن گهربار رهبر معظم انقلاب در وصف اهمیت زنده‌ نگه‌ داشتن یاد شهدا و مجاهدت‌های رزمندگان اسلام مبین اهمیت اردوهای راهیان نور است؛ اردوهایی که حالا تبدیل به یک حرکت فرهنگی شده و رشادت‌ها و افتخارآفرینی‌های فرزندان این آب و خاک در جریان هشت سال دفاع مقدس در آن نمایش داده می‌شود.

  رهبر معظم انقلاب اسلامی چندی پیش در دیدار اعضای ستاد بزرگداشت شهدای هنرمند، دانشجو و امور تربیتی به اهمیت زنده نگاه داشتن یاد شهدا و لزوم توجه به فرهنگ ایثار و شهادت پرداختند و فرمودند: «من عقیده راسخ دارم بر اینکه یکی از نیازهای اساسی کشور، زنده نگه داشتن نام شهدا است؛ بزرگداشت شهدا برای آینده این کشور، حیاتی و ضروری است. فرهنگ شهادت یعنی فرهنگ تلاش کردن با سرمایه گذاری از خود برای اهداف بلندمدت مشترک بین همه مردم؛ که البته در مورد ما آن اهداف، مخصوص ملت ایران هم نیست، برای دنیای اسلام بلکه برای جهان بشریت است. این فرهنگ در جامعه ای اگر جا افتاد، درست نقطه مقابل فرهنگ فردگرایی غربی امروز [است]که همه چیز را برای خود و با محاسبه شخصی می سنجند؛ برای همه چیز یک قیمت اسکناسی و پولی قائلند و آن، به دست آوردن آن پول است؛ این درست نقطه مقابل آن فرهنگ است؛ یعنی «وَیؤثِرونَ عَلی اَنفُسِهِم»؛ اینها کسانی هستند که ایثار می کنند؛ فرهنگ ایثار، فرهنگ گذشت، فرهنگ مایه گذاشتن از خود برای سرنوشت جامعه و برای سرنوشت مردم. این فرهنگ اگر عمومی شد، این کشور و هر جامعه ای که این فرهنگ را داشته باشد، هرگز متوقف نخواهد شد؛ به عقب بر نخواهد گشت و پیش خواهد رفت.»

   شهدای گمنام، شهدای جاوید‌الاثر و شهدای مفقودالجسد، از اصطلاحاتی است که علاوه بر بار معنایی لغوی دارای گستره مفهومی عمیقی است که با تاریخ و فرهنگ و عواطف ملت ایران پیوند خورده است.دوران دفاع مقدس دارای ابعاد مختلفی است که ویرانی و خسارت مالی و جانی شهروندان و رزمندگان و تخریب زیر‌بناهای حیاتی اقتصادی یک روی آن است و شجاعت، از‌خودگذشتگی، ولایت‌مداری، دین، کشوردوستی و خلق آثار بدیع زندگی را در آن می‌توان دید.دفاع در مقابل دشمن که با حمایت بسیاری از کشورهای جهان جنگی هشت‎ساله را مقابل انقلاب نو‌پای اسلامی به‎وجود آورد و جلوگیری از نفوذ آن دارای آثار مختلف سیاسی، نظامی، اجتماعی، فرهنگی و دینی بوده و تشییع و تدفین شهدا هم یکی از آثار فرهنگی آن است.

  جملات زیر بخش هایی از وصیت نامه تعدادی شهدای 8 سال دفاع مقدس است که پیرامون امام زمان بیان شده است. شاید با خواندن این جملات بتوان عمق اعتقاد شهدا به منجی آخر الزمان و هدف آن ها از جنگ را دریافت. و شاید این دلنوشته ها که عاری از تکلُف و ریا هستند بتواند راه را برای ما که باز مانده ایم بهتر بنمایاند. اما هر چه هست ارزش یک بار خواندن را دارد...

  روح الله، اسلام، حماسه، رزم و نبرد، دفاع و جنگ، منافق و مجاهد، کردستانات و اورامانات، بازی دراز و چهار زبر، پاوه و قصر شیرین، پیش مرگه های کرد و دستمال سرخ ها و بازی دراز و چهار زبر.این کلمات کلید واژگان و نماد و نشان های دفاع مقدس ایرانیان در جبهه های سخت گذر و صعب العبور غرب کشورند.واژگانی برآمده از عشق و شور و دلدادگی به اسلام، وطن و ناموس و کلماتی از جنس ایمان و جدیت و معنویت که جای جای خاک پاک ایران را برای بیرون راندن دشمن از مرزهای سرزمینش به یادگار گذاشت تا امروز که یادمان های غریبانه آنها مظهر سربلندیمان باشد و جهان آنچه را توان دیدن ندارد در مظلومیت شهادت کوردلانه و منافقانه شاهدان این منطقه به نظاره بنشیند.

منبع:دروازه ورود به بهشت

  من پلاکی ام که از فکه برگشته ام. با سابقه سالها حضور در زیر خاک. با عطر و بوی بهشت . آغشته به خون. شاهد دیدن بال ملایک. شب نشین کانالها! همنشین انتظار. خاک، مرا دربرگرفت. خاک مرا رویید. خاک لبهایم را بوسید. خاک تنم را پوشید. لاله ای سرخ جوانه زد. من از امتداد غربت غرب می آیم. با شانه های صبور خاک گرفته خاک جنوب و نگاهی که پی جوی مادری دل نگران است. کانالهای غریب را غریبانه جسته ام.

منبع:دروازه ورود به بهشت

   جنگ تمام نشده است جنگ به پایان نرسیده است! همان گونه که اُحُد نیمه ‏ای پنهان داشت. مبادا غنیمت، هزیمت ما را رقم بزند و زرق و برق سال‏های آرامش، چشم‏ه ای نافذمان را کور کنند!مگر نه اینکه از قبیله ایمانیم و عهد بسته ‏ایم که تا پای جان می‏مانیم!صدای زمزمه می‏ آید؛ صدای عزم وصال.در نقطه‏ ای از زمین، حتی نهال‏ها هم دست بلند کرده ‏اند و ستاره می‏ چینند.معنویت، چه موسیقی هماهنگی شده است با صدای رژه نظامیانی جان بر کف!صدای ندبه می‏آید؛ صدای دعای کمیل، دعای سمات.و حتی صدای لبخندها و بغض‏ها را هم می‏توان شنید که با احساسی بلندتر از نعره گلوله، فریاد برآورده است.عرق و خون، از رستنگاه مو تا چانه را می‏شوید و گاهی گلوله‏ ای سربی را مسح می‏کشد. جنگ است؛ اما در نهایت، این دست‏های بلندند که در آن گیر و دار، آسمان را تشنه زمین کرده‏اند و پیروزی را به وضوح رقم می‏زنند. دعا، خاکریز به خاکریز تا آسمان، چون نردبان ایستاده است و صدای زمزمه می‏آید: اَللّه‏ُ اَکبَر لا اِلهَ اِلاّ اللّه.

منبع:دروازه ورود به بهشت

   دفاع مقدس یکی از حساس ترین و تاثیرگذارترین برهه ها در تاریخ جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود که نقشی بی بدیل و غیر قابل اغماض در تثبیت نظام اسلامی ایفا کرد و موجب رشد و بارور شدن نهال انقلاب شد. هشت سال جنگ تحمیلی که در اوان تاسیس نظام جمهوری اسلامی رخ داد و به تعبیر امام خمینی (ره) در آن تمام دنیای کفر در برابر حق قرار گرفتند زمینه را برای تثبیت جایگاه و موقعیت نظام نوپای اسلامی فراهم کرد و به تمام دنیا نشان داد که این نظام در دل مردم جای دارد و پایه های آن در ایمان مردم ریشه دارد.مقام معظم رهبری دفاع مقدس را به عنوان یک گنج عظیم فرهنگی نام برده است و وظیفه ما در قبال این گنج عظیم حفظ و انتقال آن به نسل های بعدی می باشد.

منبع: دروازه ورود به بهشت

    روزگاری این کوچه ها را نامی دیگر بود و این محله ‏ها را رنگی دیگر.تابلوی کوچه‏ ها هیچ کدام سرخ نبود؛ هیچ کس گلی به نام لاله نمی‏ خرید.اینجا محله کودکی من است. من با جوی آب سر کوچه خاطره‏ ها دارم با هم‏بازی‏ هایم. از وقتی هم‏بازی‏ هایم رفتند، نام محله عوض شد و تابلوها و من از خجالت پاکی آنها سرخ شدم. حالا از آن همه هم‏بازی، فقط چند شاخه گل لاله باقی است که عیدها بر تابلوی کوچه‏ ها می‏نشیند. حالا همه کوچه‏ ها نام شهید دارند، ولی کوچه دل من هنوز سرخ نشده و من از عاقبت محله افکارم می‏ترسم.

منبع: دروازه ورود به بهشت